Al 10 jaar loop rond ik met het idee om de "big three-ohh" in het buitenland te vieren. Ver, ver in het buitenland. U heeft waarschijnlijk al eens het beeld gezien van kleine hutjes gebouwd op het water, ergens in Thailand. Midden in het hut is een opening voorzien waar je direct in het contact staat met het water. Je kunt daar vissen of een duikje nemen. Goed, het klinkt erg 'romantisch' ware dat deze hutten zijn vaak onderdeel van een (dure) hotelcomplex. Maar ja, daar wou ik naar toe.
Door de jaren heen zag het naar uit dat het financiëel niet haalbaar gaat zijn en ik heb de droom aangepast naar een korte vakantie in mijn geboorteland. Vet toch? "Scherson goes (back) to Cura!" Tussen dit idee en de vorige heb ik de liefde van mijn leven gevonden en deelde dit droom met mij. Perrrrfecto! Echter, in de loop der tijd is er veel gebuerd. Nieuwe plannen en nieuwe dromen. We hebben een bouwgrond gekocht en de bouwplannen zijn kort daarna in stroomversnelling geraakt. Dus de ver-weg-reis zat er niet in. Sterker nog, ik was er zelfs over vergeten. Naast het bovenstaande kwam het afstuderen (met onderscheiding!), zoeken naar werk (vaste contract!) en behalen van mijn rijbewijs (hmm.. next!) op mijn pad. Life is all about priorities, right?
Het is pas enkele weken voor de grote dag dat ik weer plannen begon te maken. Ik wou naar Tunisië vertrekken voor een midweek of gaan eten bij mijn favoriete restaurant namelijk Wok & Tandoor te Antwerpen. De reis naar Tunisië is speciaal omdat ik alweer op vakantie kan vertrekken maar de avondje uiteten in A'pen is ook speciaal omdat mijn "antwerpse" vrienden hier bij kan betrekken. Beide plannen zijn in het water gevallen door financiële tekortkomingen en (daar gaan we weer) bouwplannen. Juist deze week zijn er werkzaamheden voorhanden waar Salih niet alleen kan doen. Maar met veel plezier heb ik me indienst gesteld van mij schoonbroer en zelfs op mijn verjaardag stonden samen op de werf, in de regen en wind, bezig geweest met finaliseren van de kruipkelder.
Mijn verjaardag verliep als elk ander dag dus. Nou ja, bijna. Mijn vriendin had voor mij een verassing in petto. Een kado! Ik had echt niet verwacht dat ik nog iets ging krijgen op mijn verjaardag. Later op de avond had ze zelfs verklapt wat mijn kado ging worden.. een fiets! Iets wat ik nodig had, zeker nu dat ik zonder auto zit. Maar daarnaast hou ik ook echt van fietsen. Geen lange afstandsfietsen of competitiefietsen, maar relax fiesten. Liefst in het natuur of op plaatsen waar nooit eerder ben geweest. Mijn ontdekkingstochten in mijn woonplaats mogen beginnen.
Eylem is tegenwoordig de Jedi master van verassingskado's. Dat was vroeger mijn stiel. Gotta step my game up for 2010 als zij dertig word. Misschien toch reis naar hutje op water, Cura, Tunisië of Wok & Tandoor? Als ik haar gelukkig kan maken als ik nu ben. Ondanks het feit dat ik niet mijn droomverjaardagsdag heb beleefd, was ik op het einde gelukkig.
Deel II: party time, bruno's en de langverwachte reunië van Realizm Fam in E-L
