Uit de interactieve archievenkast.. deel 2

"Uit de interactieve archieven kast" is een serie van blogs waar ik een enkele favoriete schrijfsels zal posten. Deze kunnen variëren van columns voor andere websites, schrijfsels uit het verleden die zelfs voor mij een mysterie zijn geworden of teksten/mails die ik naar anderen heb gestuurd die ik op deze wijze wil bewaren voor het nageslacht. Mijn welgemeende excuses voor de grammaticale fouten die u gaat tegenkomen in de tekst. Verbeteren zou een aantasting zijn aan de unieke eigenschap van de tekst."

Ben jij vrij?
geschreven in het najaar van 2004
gepubliceerd op TheBlazz.com

Soms vraag ik me af, wat is “vrijheid”? Heb ik het verdient om “vrij” te zijn? Ben ik überhaupt “vrij”? Meestal wordt er gezegd dat “vrijheid” bestaat alleen binnen enkele grenzen die door de samenleving worden vastgesteld. Althans, zo wil men het graag zien. Deze irreële blik op de realiteit is zo erg geworden, dat men het vanzelfsprekend accepteert. Het is net alsof je vastzit in een nachtmerrie, dat zo dicht is bij je dagelijkse leven, dat je bijna denkt dat je wakker bent. Dan slaap je hard, maar eenmaal wakker komt er heel even een gevoel van “bevrijding.” Daarna ga je die nachtmerrie evalueren. Ik wacht tevergeefs op de dag dat men uiteindelijk wakker wordt. Onze voorvaders hebben hun levens gegeven zodat wij op onze luie kont kunnen zitten internetten. Het feit dat niemand zich dit realiseert vormt een doorn in het oog van de volgende generatie. We koesteren het pragmatisme in zijn meest foute vorm. Right here, right now… yesterday is gone, baby! Gemaskeerde fascisten in kostuum nemen de macht op een slimmere wijze dan bijvoorbeeld tijdens het interbellum. Voor hetzelfde geldt dat er over een jaar of 10 dat de WW3 uitbreekt, maar we zullen er niks van merken omdat men ons verteld dat alles in de naam van “vrijheid” wordt gedaan. We hebben niks geleerd van het verleden, want we doen dezelfde fouten. Maar wij vinden het fijn, omdat we niks hoeven te doen dan accepteren wat ons wordt voorgeschoteld. Willen we wel “vrij” zijn? Verdienen we wel om “vrij” te zijn?

Zo kan ik ellendig veel vragen stellen die alleen worden beantwoordt door meer vragen. Maar we willen geen vragen maar antwoorden, die alleen mogelijk zijn door vergelijkingen & opsommingen. Hierdoor creëren we een kunstmatige vorm van vrijheid, die niet door de menselijk ratio wordt gestimuleerd maar door krachten van buitenaf. Dit heeft gezorgd dat wij nu een klassensysteem zijn terecht gekomen. De president van the united snakes of harmerikkka heeft dat neergezet op een platte maar toch directe manier dat elke domme geest kan volgen; “You are either with us or against us!” Bijvoorbeeld; Je bent pro Amerika of je bent een terrorist. Je bent links of je bent rechts. Je bent een altoundergroundpoepert of een thugpimpendenepgangster. De kunst van de dialoog is dus dood verklaard en wij accepteren dit zonder te klagen. Hoe “vrij” ben je dan, als je niet meer durft te klagen? Hoe vrij ben je dan, als je het begrip “vrijheid” niet ter discussie kan stellen? En ten koste van wat? In zulke discussie verlies je 10 vrienden, je maakt 3 nieuwe. Dat zijn 3 mensen met wie je een hechtere band kan scheppen dan die 10 gasten die hun ware gezicht dan tonen

Wat wij “vrijheid” noemen is eigenlijk maar paradoxale fantasie. Ik heb de vrijheid van meningsuiting, maar als ik met een Palestijnse vlag door de straten van Antwerpen loopt met “Fucc Americca” in mijn ghetto blaster, dan wordt ik opgepakt wegens het uitlokken van mijn geweld en verstoring van het openbare orde. Okay, dat was extreme voorbeeld, maar wat als ik je vertel dat ik Pim Fortuyn maar een eikel vindt? Kijk eens, dat is nou een goede voorbeeld. Zijn moord zit nog vers in het geheugen van het volk, die hem nog steeds niet is vergeten, dus dien je respect voor te hebben. Maar… hij stond zelf bekend als iemand die zei wat hij wilde en nu moet mijn bek houden als ik “vrij” uit over hem praat?

Enige schrale troost wat overblijft is het gevoel van “vrijheid”. Het is net alsof je een grote chocoladetaart voor je neus hebt en enige wat je krijgt is een Mars. Ja, okay… he he die chocolade reep is ook lekker maar waar blijft de taart?! Er blijft 3 opties over; (1)of je bakt je eigen taart, (2)je pakt de taart dat als klaar is of (3)je vreet je chocolade reep alsof je leven erop hangt. Optie 2 & 3 liggen klaar voor je.. maar is het niet beter om je eigen taart te bouwen? Oftewel, je eigen pure vorm “vrijheid” ! Kost moeite, zweet, bloed en tranen maar het resultaat zal iets zijn om er trots op te zijn. Kijk om je heen, vraag jezelf dan het volgende vraag; Ben ik vrij? Als de media jouw vertelt dat de straten onveilig zijn en je durft niet meer buiten te lopen zonder elke 5,5 seconden om je heen te kijken, ben jij dan “vrij”? Of ben je een slaaf van de media? Als je je Celine Dion cd’s links laat liggen omdat die ene dope rapper je verteld dat zij wack is, ben jij dan “vrij”? Of ben jij de bitch van die ene dope mc?

Je bent altijd “vrij” om mijn woorden ter discussie te stellen of zelfs te weigeren. Ik zou het volgende voorstellen; als je vanavond naar bed gaat, vraag je jezelf het volgende af..