Wie denk jij wel dat ik ben?

In de zogenaamde ik-maatschappij wordt elke klein beetje gevoel van veiligheid (over)gewaardeerd. Dit veilige gevoel vinden we snel bij mensen in onze directe omgeving. (ouders, partners, etc.) De mensen die net buiten die directe omgeving (hele goede vrienden e.d.) vallen worden snel omgetoverd tot het repliceren van het ‘veilige gevoel’. Maar wat gebeurt er als deze mensen niet willen beantwoorden aan deze ‘preconceptie’ van hun personaliteit? Of bestond deze ‘preconceptie’ enkel tussen onze oortjes?

Vriendschap is een illusie. Deze uitspraak valideer ik niet op de banden in een vriendschap, maar op de personen die wij zijn in een vriendschap. Niemand is volledig zichzelf in een vriendschap, het is een illusie die je van je zelf geeft aan een ander. En vice versa. Ansich, is dit absoluut niet erg. Ter vergelijking: 100% alcohol kan dodelijk zijn bij consumptie. Zijn we eigenlijk klaar om de echte ‘ikke’ te kennen van onze beste vrienden(innen). Zijn ze klaar voor jou?

De persoon achter de goede vriend ontmoeten is mogelijk, echter ik denk niet dat je die persoon snel moet leren kennen. Wat de mens zo fascinerend maakt is het feit dat er verschillende dimensies zijn achter diens karakter en evenveel verschillende verhalen die invloeden hebben of hadden geoefend op diens karakter. De vraag is echter, wil je dat allemaal wel kennen? Is het echt interessant om te weten dat A vroeger gepest werd op school, waardoor hij nu zijn allerbeste pootje voort zet om zelf grapjes over zichzelf te maken, om eventuele gepest voor te zijn?



Sommigen willen ze graag introduceren zoals ze echt zijn. Je kent ze, de neem-mij-zoals-ik-ben figuren die elke plaatselijke invloed van buitenaf afweren alsof er stront aids op zit. Fascinerende mensen die op termijn erg vermoeiend overkomen, tenzij je beschikt over genoeg empathie om op een natuurlijke manier uitput om die persoon te tolereren. Met andere woorden, je mag de persoon. Je vindt het best tof om die in de buurt te hebben.

Maar, soms is de preconceptie die aan je voorhoofd word geplakt nogal verstikkend, want het niet voldoen aan die preconceptie der vriendschappen a/k/a ‘de illusie’ word vaak als contractbreuk beschouwd. Elke grapjas heeft ook zijn serieuze momenten. Elke rustige chillfiguur gaat soms ook apeshit om dingen en gaat schoppen tegen vuilnisbakken. Je valt uit je rol, aldus de socio- & psychologie. Als dit éénmalig gebeurt word dit met moeite geaccepteerd. Als alcohol of drugs in het spel zijn, dus een excuus zijn we blij, want de rol bestaat nog. Maar wat als dit frequent gebeurt?

Ik heb geen antwoorden en stel ook geen concrete vragen. Ik ben ook maar een mensaap die zijn rol speelt en frequent buiten de lijntjes krabbelt. Geen nieuwe informatie voor de vrienden. Doe met deze informatie wat u wil.