De tijdelijke illusie dat heet vriendschap
geschreven op 16 maar 2005
gepubliceerd op VogeltjesDansBende
Vriendenkringen, GaNGsTahgAnG, hockeymaten, klasgenoten, rapcrews, (jouw) zus en zo.. ze komen en ze gaan. Je kan soms niet mee onderweg maar toch sta je te popelen om je bij anderen toe te voegen. Boeiend? Ehh Nehh! Meer fascinerend is om stil te staan bij hoe deze bonden zich tot een ander soort gebakken lucht goochelen. Of te wel, wanneer jouw vrienden zich tot anderen mede-homosapiens wenden voor ditendatjes. Deze fenomeen gebeurt meestal vlak onder je neus en laat z’n lelijke kant zien op een moment dat je het minst verwacht. Ineens wordt er niet meer om je flauwe grappen gelachen. Je anekdotes zijn slaapverwekkend. Althans niet zo boeiend als een ander, die het zelfde heeft meegemaakt maar gewoon over de skills bezit om het op een leukere manier te ventileren. Dit is vooral te danken aan het feit dat het unieke aan je vriendschap weg is of gewoon strontvervelend saai is geworden. Om de fashionvictims stijlvol te citeren: “oud”. Ja! Ka-Deng! Je bent officieel saai. Hurts doesn’t it?
Maar wat doe je eraan? Gewoon schijt aan hebben. Overal. En nergens. Je kan zonder hen. All my people independed, wave your hands up in the air. (waar is Beyonce wanneer je haar nodig hebt, ha? tsss…) Of ga je op zoek naar de essentie van de vriendschap en probeert er nieuw leven in te blazen. Lang leve de ideologie. Je kan altijd gewoon nieuwe vrienden zoeken, luie donder dat ge zijt!
Als niks meer helpt, maar dan echt niks meer helpt, schrijf er gewoon een column over. Amen.
0 reacties:
Een reactie posten