Afgelopen vrijdag hebben we voorgoed afscheid van mekaar genomen. Batman zit zonder Robin. Robin werd later Nightwing en jij gaat later ook vleugels krijgen. Van mij heb jij die verdiend.
Mis ik jou? Ja en Nee. Ik had min of meer al maanden afscheid van je genomen, toen je mij voor zoveelste keer in de steek liet. Maar een oude vriend vervang je niet... snel. Jij was een blijvertje. Bijtertje. Toef toef, zei de motor. Al bromde je soms als een slechte F1 wagen uit jaren 60. Maar jouw abrupte afwezigheid zet mij, vlak voor mijn 30e verjaardag, terug in de positie dat ik stiekem verafschuw. En juist nu dat ik steeds kouder begint te worden.
God weet hoe vaak ik je heb uitgescholden. Ooit heb ik je een trap verkocht. En er ging geen dag voorbij zonder dat ik dacht om jouw in te ruilen. Maar het onwaardig en zielig einde die je nu mee maakt had ik je niet gegund. In mijn versie van de perfecte wereld, had ik je voorgesteld aan iemand die veel beter voor je kon zorgen dan ik. En ja, soms zou ik je meenemen voor ritje.
Jij kent al mijn geheimen en frustraties, hetgeen die ons wereld nog niet kent en doodgewoon niet wilt kennen. Of niet mag kennen. Jij gaf mij het gevoel van vrijheid in deze voor mij nog altijd vreemde provincie. Eigenlijk, jij gaf mij een thuis gevoel. Waarvoor dank.
Slaapzacht, Clio.
