Feit: driekwart van mijn vrienden zijn 2 á 4 jaar jonger dan ik. Het waren jonge mensen die nog in de prille begin van hun ontdekkingsfase zaten, die langzaam moeten wennen aan het idee dat ze vroeg of laat in de wereld zullen stappen. De twijfels, vragen en eventuele antwoorden die men vind en ondervind geven mij soms voyeuristisch ondergevoel. Niet dat dat erg is, het is eerder leerzaam en interessant.
Echter hun inhaalslag is enorm! Je kent het, appartementje, boompje, zaadjes en goudvisjes. Dan gaan de gesprekken ineens over belasting, wereldreizen, leningen en politiek. Met trots vertelt men over hetgeen dat hun partners behaald hebben op professioneel vlak en wat gevolgen het heeft op hun leven. De vraag der vragen (“wat doe je tegenwoordig?”) kan uitmonden in een totaal ongevraagd carrière advies. Volwassenheid, in zijn puurste vorm, dames en heren. Maar volwassenheid gaat hand in hand met verwachtingen. Men verwacht dat je op termijn een gezin begint en daaruit opvolgers kan voortbrengen. Burgerlijk zegt u? Nou… Hoe vaak heeft u, mijn beste lezer, aan een koppel gevraagd of ze trouw plannen hebben? Hoe vaak heeft u aan een getrouwde koppel gevraagd of ze al een kinderwens hebben? A-ha! En hoe vaak heeft men deze vragen aan u gesteld?
In ieder geval, ik heet u allen welkom in onze club. Er bestaat geen entree geld waar men zet wel een hypotheek op je leven. Laat je ziel niet bij deur, je gaat het (later) nodig hebben. Lach met (en vooraal doorheen) de dag. Geniet van de rit!
