Super Dimensional Fortress Macross & co.

Transformers opent volgende week. Volgend jaar komt Voltron in de cinema's (de script is ape shit, dope, fuego!) Er is nog één film adaptatie die ik mis, gek genoeg de meest cinematische serie van de heilige knip/plak werk cartoon trio van transformerende giga-robots van de jaren '80/'90. Waar heb ik het over?



Rinkelt er geen belletje?

Skull Sqaurdon, anyone?

Protoculture?

SDF-1?



Transformers gaat over giga-robots die mekaar helemaal verrot schoppen. Voltron was powerrangers, voordat zoiets bestond als powerrangers, met één groot verschil: het was leuk en ze waren allemaal niet pussy whipped. Er ze bestuurden giga-robots. Okay, drie verschillen. Sue, me! Robotech, was veel complexer. Je had het verhaal, daarnaast een subverhaal en subplots. En giga-robots. Robotech had ook z'n kleine 'soap-elementen' zonder verwijfd te zijn. Maar vooral andrenaline.

Robotech heeft in afgelopen decennia (of twee) 3 saga's afgeleverd, enkele films en vele vervolg verhalen, al dan niet in een verdere toekomst, waaronder een nieuwe serie die start waar de derde saga, Next Generation is gestopt.

Leuk detail is dat eerste saga begin in het jaar 1999. Dat klonk vroeger zo ver weg, futuristisch en zelfs exotisch.

Brabbelen over 'Papiamentu'



Papiamentu is de mooiste taal van de hele fucking universum! Echt. Vroeger wou ik dolgraag Italiaans leren omdat het erg mooi klonk. Spaans & Engels kon ik al. Ik dacht ook Nederlands te kunnen, totdat iedereen en zijn moeder mee verwees op meerdere klankfouten. Ja, heel even vergeten men dat ik niet hier ben geboren. Mensen met inheemse accenten krijgen een 'pas', maar de uitheemse krullenbol? Nope. Maar liever dat, dan de anderen die complimenteren op mijn Nederlands, wat-niet-slecht-is-voor-een-buitenlander.

Mijn Papiamentu is ook niet meer wat het was. En het wordt erger. Maar de liefde die ik heb voor mijn moedertaal kent geen grenzen. Papiamentu is altijd omstreden geweest, dankzij de Piet Heins van de Nederlandse regering en hun plaatselijke sambo's die Papiamentu liefst wouden laten verdwijnen. Het is eigenlijk schandalig, dat Papiamentu pas in 6 maart 2007 de status van officiële taal heeft gekregen! Gedurende mijn jeugd op Korsou (en dat is correct gespeld, ja!) heb ik bewegingen gezien ter behouding en optimaliseren van onze taal, o.a. lessen in het Papiamentu tot en met de lagere school en studies over het Papiamentu op de UNA. Hulde!

Papiamentu is ook een symbool voor de verstrooide en verziekte relatie tussen Korsou en Nederland. Het Nederlands werd pas verplicht op scholen nadat de Koninklijke Shell met zijn raffinaderij was gekomen. Ze brachten de éénzijdige oplossing aan de taal discrepantie (NL, SPA, EN of PAP?!) van Korsou zonder enig historisch besef. Een oplossing die hun maar goed uitkwam, de inheemse bevolking kreeg de denkbeeldige middelvinger. Betreft de raffinaderij: dat is een andere blog. Mijn katana is scherp, zoek dekking!

Hieronder vindt u een lijst van enkele woorden uit het Papiamentu en hun Engelse vertaling, gemaakt door de goede mensen van
Papiamentu.com

(klik op de afbeelding om te vergroten)

But it's to no avail; I don't want the bail



I certainly haven't been shopping for any new shoes
-And-
I certainly haven't been spreading myself around
I still only travel by foot and by foot, it's a slow climb,
But I'm good at being uncomfortable, so
I can't stop changing all the time

I notice that my opponent is always on the go
-And-
Won't go slow, so's not to focus, and I notice
He'll hitch a ride with any guide, as long as
They go fast from whence he came
- But he's no good at being uncomfortable, so
He can't stop staying exactly the same

If there was a better way to go then it would find me
I can't help it, the road just rolls out behind me
Be kind to me, or treat me mean
I'll make the most of it, I'm an extraordinary machine

Fiona Apple - Extraordinary Machine

.......


De rest moet je maar zingen. Mooie tekst, toevallig mijn levensmotto van de afgelopen twintig jaar. En nee, ik ben ook niet gaan shoppen voor nieuwe schoenen.

Twee zitjes zijn beter dan één?



Het ziet er naar uit dat ik in augustus/september terug mag komen om een examen of twee opnieuw te doen. Ain’t that a bitch? Vorig jaar heb ik de dans ontsnapt maar de jaar daarvoor heb ik moeten walsen. Maar om eerlijk te zijn, het tweede zit van ‘t eerste jaar was een hoogtepuntje. De sfeer op school was super. Aan de ene kant had je mensen die zeker warenn dat ze dat jaar daarop erbij zijn (al dan niet met vak in het eerste) en anderen die de hoop hebben opgegeven en het gevoel hadden van ‘aahm fuck it!’.

Daarin heb ik ook de meeste memorabele examen moment ooit beleefd. Ik moest een vak overdoen waar ik al eerder een voldoende voor heb behaald. De wonderen van de clusters, vrienden. Iedereen had een vragenlijst via mail ontvangen met vragen die de jaren ervoor altijd zijn voorgekomen. Ook in de vorige examen. Het kon niet misgaan. Totdat de examen werd rondgedeeld.,…… TOTAAL ANDERE VRAGEN! Die gezichten vergeet ik nooit meer. Een jongedame viel uit haar rol en fluisterde hard op de volgende woorden: “oh neeeee!!.. de vragen” Dat was de ijsbreker. Na (en stiekem ook tijdens) de examen werd er om gelachen, niet alleen om de jongedame, maar ook om de situatie ansich. De sfeer was toen ontspannen, alsof je na een flauwe voetbal wedstrijd aan de bitterballen zat. Met mosterd.

Lifestyle of the broke and famous...



CRS - US Placers
(klik de bovenstaande link om de track te beluisteren)

CRS staat voor Child Rebel Soldier, een super groep bestaande uit Lupe Fiasco, Kanye West & Pharell Williams. Op hun eerste collectief verzinsel rijden ze gezamelijk over een piano loop van Tom Yorke's (ja, van Radiohead) Eraser, wiens stem ook wordt gesampled voor de hook. Resultaat? Sobere, scherpe,kortom een heel vette nummer! Dope concept, trouwens. Naar mijn bescheiden mening een geslaagde resultaat. Het is niet voor iedereen, kans is groot dat je het enkele seconden het stontirritant vind of absoluut geniaal. Kritische noot? Dump Pharell.. snel. Zoek wat Common Sense vrienden!

Uit de interactieve archievenkast.. deel 1

De tijdelijke illusie dat heet vriendschap
geschreven op 16 maar 2005
gepubliceerd op VogeltjesDansBende


Vriendenkringen, GaNGsTahgAnG, hockeymaten, klasgenoten, rapcrews, (jouw) zus en zo.. ze komen en ze gaan. Je kan soms niet mee onderweg maar toch sta je te popelen om je bij anderen toe te voegen. Boeiend? Ehh Nehh! Meer fascinerend is om stil te staan bij hoe deze bonden zich tot een ander soort gebakken lucht goochelen. Of te wel, wanneer jouw vrienden zich tot anderen mede-homosapiens wenden voor ditendatjes. Deze fenomeen gebeurt meestal vlak onder je neus en laat z’n lelijke kant zien op een moment dat je het minst verwacht. Ineens wordt er niet meer om je flauwe grappen gelachen. Je anekdotes zijn slaapverwekkend. Althans niet zo boeiend als een ander, die het zelfde heeft meegemaakt maar gewoon over de skills bezit om het op een leukere manier te ventileren. Dit is vooral te danken aan het feit dat het unieke aan je vriendschap weg is of gewoon strontvervelend saai is geworden. Om de fashionvictims stijlvol te citeren: “oud”. Ja! Ka-Deng! Je bent officieel saai. Hurts doesn’t it?

Maar wat doe je eraan? Gewoon schijt aan hebben. Overal. En nergens. Je kan zonder hen. All my people independed, wave your hands up in the air. (waar is Beyonce wanneer je haar nodig hebt, ha? tsss…) Of ga je op zoek naar de essentie van de vriendschap en probeert er nieuw leven in te blazen. Lang leve de ideologie. Je kan altijd gewoon nieuwe vrienden zoeken, luie donder dat ge zijt!

Als niks meer helpt, maar dan echt niks meer helpt, schrijf er gewoon een column over. Amen.

Tres, oh, tres!


Beste game allertijden.
Ik zeg het je.

Oh Sodejú!



Hij was ooit moe.
Hij is nog steeds moe.
Hij ging weer schrijven.
Hij werd stilzwijgend voor analfabeet verklaard.
Hij vliegeneert nogsteeds zonder brevet.
Hij realiseert zich suf over realisme.
Hij is terug op de hopeloze arbeidsmarkt.
Hij is nog steeds moe.

En hij heeft alweer een nieuwe blog.

Wat mankeert hem toch?

Sodejú.