Bucketlist

Een tijdje geleden, tijdens het vlucht van Varadero (Cuba) naar Brussel, heb ik een film gezien met hetzelfde titel als deze post. De twee sterren van de film waren niemand minder dan, Morgan Freeman & Jack Nicholson. In een buddyfilm met een mooie boodschap, maar naar mijn mening slecht uitgevoerd. Het was zo slecht dat die film hoofdverantwoordelijk was dat ik luttele minuten later in slaap viel. Het idee achter de film, het volgen van bucket list vond ik wel interessant.

Een “bucket list” is een Amerikaanse uitdrukking voor een lijst van dingen die je nog wilt doen voor het einde van je leven

citaat: Happines@Work*

Hoe zou mijn bucketlist eruit zien? Of beter gezegd, hoe zijn mijn bucketlist ernu eruit zien. Sommige zaken die ik altijd wou realiseren zijn al gerealiseerd; o.a. reizen naar Cuba, grootgrondbezitter zijn, dagje Havana en mijn rijbewijs hale (bijna..). Tijd dus voor update!

- Reizen naar New York,
- Rondrit amerikaanse westcoast,
- Vakantie naar Tahiti,
- Live optreden bijwonen van Sade,
- Live optreden bijwonen van Lenny Kravitz,
- Rondrijden in circuitwagen op een circuit,
- Bezoeken van een filmstudio tijdens de opnames van blockbuster,
- Rondrijden als passagier van 2-zits Formule 1 wagen,
- Onderwater reizen met een mini-onderzëer,
- ..

Sommige van deze zaken zijn perfect in korte termijn haalbaar. Andere weer niet. En ja, het is een lijst dat evolueert.

Oh ja, wat is uw bucketlist?

* de post van deze waarde collega-blogger over dit onderwerp is trouwens ook het lezen waard.

30 (deel I)

Al 10 jaar loop rond ik met het idee om de "big three-ohh" in het buitenland te vieren. Ver, ver in het buitenland. U heeft waarschijnlijk al eens het beeld gezien van kleine hutjes gebouwd op het water, ergens in Thailand. Midden in het hut is een opening voorzien waar je direct in het contact staat met het water. Je kunt daar vissen of een duikje nemen. Goed, het klinkt erg 'romantisch' ware dat deze hutten zijn vaak onderdeel van een (dure) hotelcomplex. Maar ja, daar wou ik naar toe.

Door de jaren heen zag het naar uit dat het financiëel niet haalbaar gaat zijn en ik heb de droom aangepast naar een korte vakantie in mijn geboorteland. Vet toch? "Scherson goes (back) to Cura!" Tussen dit idee en de vorige heb ik de liefde van mijn leven gevonden en deelde dit droom met mij. Perrrrfecto! Echter, in de loop der tijd is er veel gebuerd. Nieuwe plannen en nieuwe dromen. We hebben een bouwgrond gekocht en de bouwplannen zijn kort daarna in stroomversnelling geraakt. Dus de ver-weg-reis zat er niet in. Sterker nog, ik was er zelfs over vergeten. Naast het bovenstaande kwam het afstuderen (met onderscheiding!), zoeken naar werk (vaste contract!) en behalen van mijn rijbewijs (hmm.. next!) op mijn pad. Life is all about priorities, right?

Het is pas enkele weken voor de grote dag dat ik weer plannen begon te maken. Ik wou naar Tunisië vertrekken voor een midweek of gaan eten bij mijn favoriete restaurant namelijk Wok & Tandoor te Antwerpen. De reis naar Tunisië is speciaal omdat ik alweer op vakantie kan vertrekken maar de avondje uiteten in A'pen is ook speciaal omdat mijn "antwerpse" vrienden hier bij kan betrekken. Beide plannen zijn in het water gevallen door financiële tekortkomingen en (daar gaan we weer) bouwplannen. Juist deze week zijn er werkzaamheden voorhanden waar Salih niet alleen kan doen. Maar met veel plezier heb ik me indienst gesteld van mij schoonbroer en zelfs op mijn verjaardag stonden samen op de werf, in de regen en wind, bezig geweest met finaliseren van de kruipkelder.

Mijn verjaardag verliep als elk ander dag dus. Nou ja, bijna. Mijn vriendin had voor mij een verassing in petto. Een kado! Ik had echt niet verwacht dat ik nog iets ging krijgen op mijn verjaardag. Later op de avond had ze zelfs verklapt wat mijn kado ging worden.. een fiets! Iets wat ik nodig had, zeker nu dat ik zonder auto zit. Maar daarnaast hou ik ook echt van fietsen. Geen lange afstandsfietsen of competitiefietsen, maar relax fiesten. Liefst in het natuur of op plaatsen waar nooit eerder ben geweest. Mijn ontdekkingstochten in mijn woonplaats mogen beginnen.

Eylem is tegenwoordig de Jedi master van verassingskado's. Dat was vroeger mijn stiel. Gotta step my game up for 2010 als zij dertig word. Misschien toch reis naar hutje op water, Cura, Tunisië of Wok & Tandoor? Als ik haar gelukkig kan maken als ik nu ben. Ondanks het feit dat ik niet mijn droomverjaardagsdag heb beleefd, was ik op het einde gelukkig.

Deel II: party time, bruno's en de langverwachte reunië van Realizm Fam in E-L

Dag oude vriend

Afgelopen vrijdag hebben we voorgoed afscheid van mekaar genomen. Batman zit zonder Robin. Robin werd later Nightwing en jij gaat later ook vleugels krijgen. Van mij heb jij die verdiend.

Mis ik jou? Ja en Nee. Ik had min of meer al maanden afscheid van je genomen, toen je mij voor zoveelste keer in de steek liet. Maar een oude vriend vervang je niet... snel. Jij was een blijvertje. Bijtertje. Toef toef, zei de motor. Al bromde je soms als een slechte F1 wagen uit jaren 60. Maar jouw abrupte afwezigheid zet mij, vlak voor mijn 30e verjaardag, terug in de positie dat ik stiekem verafschuw. En juist nu dat ik steeds kouder begint te worden.

God weet hoe vaak ik je heb uitgescholden. Ooit heb ik je een trap verkocht. En er ging geen dag voorbij zonder dat ik dacht om jouw in te ruilen. Maar het onwaardig en zielig einde die je nu mee maakt had ik je niet gegund. In mijn versie van de perfecte wereld, had ik je voorgesteld aan iemand die veel beter voor je kon zorgen dan ik. En ja, soms zou ik je meenemen voor ritje.

Jij kent al mijn geheimen en frustraties, hetgeen die ons wereld nog niet kent en doodgewoon niet wilt kennen. Of niet mag kennen. Jij gaf mij het gevoel van vrijheid in deze voor mij nog altijd vreemde provincie. Eigenlijk, jij gaf mij een thuis gevoel. Waarvoor dank.

Slaapzacht, Clio.

Air Max 93

Dames en heren, ik presenteer u mijn favoriete sneaker aller tijden en mijn motivatie voor het bouwen van een tijdmachine. De Nike Air Max 93 uit... 1993. Nee, ik heb ze niet meer en ze worden niet meer gemaakt. Niet alleen zien die er vet uit, het is onwijs comfortabel ook! Later kwam ze in andere kleuren. En wat deden we dan met onze peperdure Nike's? Verven natuurlijk! Of bewerken met viltstift. Sorry mama, sorry papa... pubertijd hé?

Een deel van mijn levensfilosofie

If you don't have a point to make, don't sweat it
You'll make a sharp one being so kind and I'd sure appreciate it
Everyone else's goal's to get big headed
Why should I follow that beat being that I'm better than fine

- Fiona Apple, Waltz (Better Than Fine).

Als er nu meer mensen zulke mentaliteit zouden toepassen..

The Dirty Version

Gisteren avond was ik gestorven. Vermoord. Een kogel door mijn hoofd door een bullshit ouwe jager die dacht dat ik een panter was. Het deed minder pijn dan ik had verwacht. Achteraf zag ik geen groot licht. Nee, ik zag wel mijn twee nichtjes op schoot bij Eylem, mijn ouders, broer, zus en schoonzus die naar mij zwaaiden. Dag oompie. Dag Scherson. Dag schat. Te awero, dushi. En toen kwam ik in een ruimte dat veel leek op de 'Supreme Clientele' ruimte van GFK's 'Appollo Kids' video. Wu-Tang's Ol' Dirty Bastard zat tegenover mij. THUG Angelz' "The Obituary (E.B.G.G.)" speelde in het achergrond. We waren allebei in een pikzwarte kamerjas gekleed met Micheal Jackson glitter handschoen aan de rechterhand. Hij sprak Nederlands met een zwaar Antilliaanse accent. Hij zei: "Welkom, broeder! Ben je nu blij?"

Of ik blij was? Godskolere, ik ben vermoord door een ouwe blanke man die dacht dat ik viervoetige dier was die normaal gezien niks te zoeken heeft in de bossen van Terleamen. Ik heb niks, maar ook niks bereikt in mijn leven. Bijna dertig en nog altijd geen rijbewijs. Afgestudeerd maar doet hetzelfde job wat ik voor mijn studies deed. Ik heb een overgewicht. Mijn bril zit vol met krassen. Mijn bankrekening is leeg. De bouw schiet voor geen meter voor. Wacht.. misschien ben ik toch blij dat ik hier zit. Que?

En toen werd ik wakker. Hey, ik ben toch niet dood. Maar.. was ik zojuist blij dat ik dood was? Nee, ik ben niet levensmoe en ook niet depressief. Maar Ol' Dirty Bastard heeft mij wel tot denken gezet. Het leven gaat niet zoals ik ooit gehoopt had. Maar van wie wel? Het bouw vlot niet, maar verdomme ik kan bouwen! Elke minnetje kan worden weggevaagd door een grote plus. Het grappige van het behalen van doelen is dat je na het genieten van het triomf, dat je automatisch uitkijkt naar nieuwe uitdagingen. Dus zonder te beseffen bereik je veel. Zouden we onze triomfen niet jaarlijks vieren? Dan doen we niks anders dan vieren, toch? (diing!)


Terug in slaap gedompeld. Raekwon's' "House of The Flying Daggers" in de achtergrond. We zaten in een achtervolging midden in de Braziliaanse jungle. ODB zat half dood achter het stuur van een Hummvee. Mijn hoofd bloedde hevig en ik kon mijn benen nauwelijks voelen, maar mijn AK-47 kon ik voor geen seconde los laten. En toen zei hij tegen mij: "Ba mira, het valt allemaal toch wel mee"

Dankjewel, Dirty.

Why so serious, son?

Mensen, wat is de beste film dat u de afgelopen jaren heeft gezien? Voor mij is de antwoord heel makkelijk: The Dark Knight, de nieuwste avontuur van de vleermuisman. Deze film bouwt op de vertrouwen die de makers hebben gekregen dankzij Batman Begins, een kritische en financieel succes. Batman Begins hertelde de beginjaren van Bruce Wayne en zijn alter ego, neergezet in een universum dat bijna geloofwaardig is. Behoudens de Scarecrow en uitbundige Gotham City kregen we een universum, motief, wapens, en een vigilante die kan bestaan in onze eigen universum.

Daar put The Dark Knight een deel van zijn energie uit. Weg met uitbundige het Gotham, Gotham is netter geworden. En lijkt verdomd veel op Chicago, wat een uitstekende keuze lijkt gezien de terugkomende georganiseerde criminaliteit. TDK is een goed vertelde crimi/thriller gemaakt met liefde voor het vak, met accenten op elke detail die de kijker op het punt van zijn stoel houdt van begin tot einde. Een voorbeeld: zoals in elke Batman film, veranderd de beste man ook van pak maar in deze vertellen ze waarom hij van pak is veranderd. En het is juist die details die zorgen voor hoge replay value, telkens weer ga je op andere accenten letten. (Heb ik al gezegd dat ik TDK al 6 keer heb gezien?) De politieke boodschap moet je voor lief nemen, vermits dat verdoken wordt weergegeven.


In de korte bespreking van Batman had ik over Jack Nicholson's iconische The Joker. Maar wacht tot je ziet wat Heath Ledgers ermee doet, alleen daarvoor zou je deze film in huis moeten hebben! Deze Joker is complete psychopaat die enkel plezier heeft in het ontwrichten van alles om zich heen. Gestort, vies, cynisch maar vooral de tour de force die deze film naar ongekende hoge niveau tilt. Heath Ledger speelt de Joker niet, Hij IS The Joker. Zijn plaats in de geschiedenisboeken heeft al hij dus bevestigd. Dus ja, hij overtreft Jack op alle fronten. De terugkerende cast en de nieuwelingen doen alweer uitstekend.

Waar wacht u nog op?

Anatomie van een fascinatie

Wie deze blog in de gaten houdt (actief of stiekem), zal al gemerkt hebben dat ik erg vaak schrijf over 'ouder worden' en de mogelijke gevolgen ervan. Iemand zich afgevraagd waarom? Goed, dat was een retorische vraag, die ik eigenlijk eerder aan mezelf moet stellen.

Scherson, weet jij waarom?

Om een antwoord te formuleren moet ik terug gaan naar mijn zorgeloze jeugd. Kind zijn was mijn dagelijkse job. Die reuzen, 'mama ku tata', deden alles om dat zorgeloosheid te waarborgen. Taken zoals de afwas werden als gevaarlijk geacht. Echter, dat voedde onze nieuwsgierigheid (en karakter) waardoor we toch onze zinnen kregen en toch de borden mochten wassen. En nee, ik ben niet sarcastisch bezig. He huis poetsen mocht wel, maar dat was een feest. De hele huis omtoveren tot een schaatsbaan terwijl Bob Marley's Babylonbus knalde door de speakers. Zalig. Alle vorm van verantwoordelijkheid, behalve die van onze eigen acties, werden overgenomen door onze ouders.

Maar, stel je voor dat ik..IK alle verantwoordelijkheid moest dragen? Er komt een dag wanneer ik zal gaan werken om mijn bestaan (en mogelijk van anderen)te waarborgen. Om voor andere te zorgen. En toen kwam.. de schrik. De schrik die toch een kleine vijftal jaar duurde. De schrik die deels wegvloeide door mijn natuurlijk ontwikkeling als mens maar ook door een ongelukkige incident. De auto ongeluk van mijn moeder.

Het was rond vijf uur op het einde van een doodsaaie maar toch zonnige dag. De telefoon ging, het was de politie die me informeerde over mijn moeder, die in een zware auto ongeluk betrokken was en of ik mijn vader en mogelijke naaste familie kon inlichten. Haar conditie: erg slecht. Zestien was ik toen en het enige wat ik dacht was 'koel blijven'. Ik heb mijn zusje verteld en mijn vader gekalmeerd en gecoördineerd. Begrijp me niet verkeerd; mijn papa heeft geen coördinatie nodig! Maar een soort van 'oer-gevoel' beviel mij om voor hem te zorgen en te zorgen dat alles goed verliep voor mijn mama. Ons huis was een zenuwcentrum geworden van familieleden die nuttiger waren op afstand en ik moest de menigte kalmeren, te woord staan en soms ook subtiel de deur uitwijzen. Ik wou me niet sterk houden, het ging allemaal automatisch. "Is dit volwassenheid?"; dacht ik een flits van een seconde. Het was alsof het eerste keer was in mijn leven waar stonden mijn ouders niet klaar voor mij stonden, maar ik moest klaar voor hun staan.

"Is dit volwassenheid?" Misschien had ik al tekenen van volwassenheid gegeven en dit soort situaties al alleen moeten oplossen. Tenslotte, in tegenstelling tot de laatste zin van het vorige alinea, ik had al eerder alleen op mijn benen moeten staan. Maar.. kent u dat, dat soort ervaringen die je jaren lang bij blijven en tekenend zijn voor je ontwikkeling? Dat is voor mij 1 van de belangrijkste. Sindsdien moest ik en later mijn zusje vaker de rol van ouder moeten overnemen of delen. Wij zijn tenslotte de nieuwe reuzen.

De schrik werd een uitdaging en daarna een fascinatie. Kijk naar mijn 2 bloedmooie nichtjes. Yzaira is vijf. VIJF JAAR! En zoals mijn goede vriend en favoriete blogger Lodi mij ooit heeft verteld; iedereen in onze omgeving groeit, gaat zich voortplanten, bouwt huizen, gaat trouwen enz enz. Het is een spannende boek zonder einde.

En toen heb ik echt leren rijden

En nu de handen los van het stuur! Zie je dat er niks gebeurd?

En dat terwijl ik voor het eerst de snelweg op ging. 120 km/u. Mijn ontgroening op de snelweg. Goed, het ging om dat ik de stuur iets losser moest houden. En ja, het was maar voor 2 seconden.

Begin september ga ik afrijden.(praktijkexamen, dus) Als dat maar goed gaat..

The Batman

Ik hou zielsveel van films. Mijn voorkeur gaat naar slimme actie films, ol school maffia films, spannende trillers en knotsgekke horrors. Ik ben ook niet vies een goed vertelde drama. Ik heb veel grote film hypes zien komen en gaan. Wie kan zich nog de grote gedoe herinneren rond Jurrasic Park? Nee? Okay, ik zal u het makkelijk maken. Ti-Ta-nic en dat klote Celien Dion gekrijs. (Brrr..) The Dark Knight, zegt u? Daarover zal ik later op terugkomen. Ik zal de gospel van Chris Nolan's magnum opus zingen en dat verdiend een eigen blog. Er is wel ander gerelateerde film hype die ik nu ga bespreken.



De jaar is 1989. Sly Stallone was een genie. Arnie was nog geen gouverneur van Californië. De russen waren toen de as van het kwaad. Er zat een Bush in de Witte Huis. En Batman beleeft een zoveelste terugkeer. Deze film werd opgeblazen als de pest, terwijl bijna niemand 1 seconde beeld van heeft gezien. Okay, we kregen op den dure wel enkele seconden beeld en dat wekte enkele maar grotere verwachtingen die in overvloed zijn beantwoordt.

Ik weet nog dat ik met mijn vader elke week naar videotheek ging en altijd op zoek was naar Batman. (1) Ik kan zich niet voorstellen hoe groot mijn vreugde was toen die eindelijk uit was. Dames en heren, ik heb die video 5 keer alleen gezien in tijdspan van 1 week! Ja okay, elke keer dat iemand over de vloer kwam en wist dat we Batman in huis hadden popte we die tape in. Mijn beste vriend kwam er speciaal voor langs.



Voor de autofreak is er ook een toetje voorzien in de vorm van de Batmobiel. Ik heb deze auto ooit in de echt gezien, jongens dat was een koude douche. Het zag eruit als dragqueen die net 30 maagden voor ontbijt heeft gehad. Maar goed, in de film zag dat spul er wel machtig uit.

En Batman zelf? Micheal Keaton heeft alles behalve de uitstraling van actieheld, maar dat maakt hem juist geweldig voor de universum van deze Batman film. De oudere, minder onstuimige Bruce Wayne en zijn gothic dragqueen car. De ster van de film? THE JOKER! Jack Nicholson's Joker is iconisch, hij is ook echt de ster van film.

Achteraf gezien was het geen hype, maar echte evenement. Een film die je gezien moet hebben en die ook beantwoorden op elke verwachting. Dat maken we tegenwoordig niet meer. Alhoewel, The Dark Knight... (maar dat is weer een andere blog, toch?)

(1) films die in meeste landen ind e bioscoop draaiden, lagen bij ons al in de videotheek.

30 -

Je kent het. Men wordt dertig, maar de maanden erna, de dag zelf en de weken erna raakt men al opgejaagd en opgefokt opdat ze 30 jaar worden. Binnenkort ben ik aan de beurt, maar ik zie niet in waarom ik er anders tegen aan moet kijken dan mijn vorige verjaardag. Of die ervoor. I get it, ik ben geen twintiger meer, maar moet ik me ineens oud voelen?

(...)

Ik denk dat het schrik om 30 te worden te wijten is aan onze ouders. Onze ouders hadden op 30 al een 'afgeronde' gezin, een 'vaste' woonst, een vaste baan en aan hebben een hoop in de betere leven in ons gevestigd. "Alles voor de kinderen, zodat ze het beter doen dan ons." Als kleine opdonders keken we op tegen deze giganten.

Maar onze generatie is anders. De droom van onze ouders is afgerond, we volgens onze eigen droom. Maar om die droom te bereiken is er geen plaats voor 'kleine opdonders.' We willen elke weekend weg kunnen en/of ons geld investeren in een huis. We willen een carrière. Daarom hebben we tot ver in onze tweede decennia gestudeerd, waardoor onze 'volwassen tijd' pas rond jaar of 25 is begonnen. De hypotheek leningen worden nu gesloten, we denken om ooit..misschien aan kinderen te beginnen. Mijn generatiegenoten, we laten ons toch niet intimideren door onnozele cijfer?

Dus, dan zou de grens van 'oud worden' ook verschoven worden, naar jaar of 40? Natuurlijk! Wat mij betreft zelfs verder. Waarom zouden we bang moeten zijn van zoiets abstract als een leeftijd?

Je bent zo oud als je je voelt, klinkt de cliché. Nou, maandag was ik doodziek en ik voelde me 80. Vandaag voel ik me 22 en ik verwacht dat ik me morgen op mijn werk weer voelt als bijna veertiger.

The ?’s

f

De laatste tijd krijg ik van veel mensen dezelfde vragen. Ja hoor, dezelfde vragen van mensen die van elkaar bestaan niet op de hoogte zijn. Fascinerend en ik kan alleen zeggen dat ik vereerd ben dat deze mensen zich ergens zorgen maken om mij. Want daar draait de vragen om, men maakt zich voor één of andere manier zorgen om Yzaira & Chenoa's "oompie". And then it hit me.. Ik ga daar eens blog van maken.

….

De vragen waar ik over heb kan ik samenvatten in 2 hoofdvragen en 1 bonus vraag. Ik zal telkens een vraag aan mezelf stellen en een eerlijk antwoord op geven. Ik ga trachten de antwoorden te formuleren zodat IEDEREEN zich aangesproken gaat voelen en hopelijk genoeg hebben aan mijn antwoord.

….

Hoe gaat het met je?

"Goed! Fysiek en geestelijk moe maar ik heb niet zo veel te klagen. Klagen is niet mijn sterkste kant. We zijn hard bezig met het renoveren van onze huidige woonst, dit allemaal in de avond uren en tijdens het 'weekend'. Met veel bewondering en fascinatie lees ik wat je doet in de weekend, al die leuke trips en hoe je ook in de weekend hard moet werken. Fijn hoor, goed om te horen dat je ook je leven leidt op de wijze dat je zelf bepaald. Sorry voor de constante 'njet' op uitnodigingen en al die keren dat ik beloof langs te komen en toch afzeg met lullige sms. Maar de verbouw- en bouwplannen hebben u prioriteit op praktisch alles. Ook op mezelf als persoon. Heb ik gezegd dat ik mijn Wii al een maand niet heb gespeeld? Het motiveert wel dat de rest van onze 'bouwploeg' ook hard werkt en mijn enkele werkzaamheden alleen toe vertrouwen. Op dat laatste ga ik niet verder in, maar ik denk dat je snapt wat ik bedoel. Werk is ook … fijn. Hard werken op de uren van baas.. sinds januari is dat voor mij ook dagelijks begrip. Ik heb internet problemen gehad en daarna pc problemen. De vriendschap tussen mijn en gmail is bekoeld. Er zit zoveel onbeantwoorde mails in, dat het demotiverend wordt

2009 staat voor mij dus in het teken van werk en werkstress, maar over 2 weken keer ik alles de rug toe voor een week rust in Cuba. Ik kijk naar uit naar de zon, zee, strand en belachelijk veel cocktails. Daarnaast gaan we ook een dagtrip naar La Habana doen. Stel je voor, Rosa's & Lourdess' kleinzoon in de voetstappen van Ernesto Gueverra. Maar de vakantie biedt ook een korte balans. Mijn leven is druk, vermoeiend, soms ook frustrerend maar ik zou toch niet (snel) omruilen.

p.s.: binnenkort ga ik weer mijn g-mailtjes lezen."


Wanneer kom je eens langs?

"Weeikveel!!!!!. Mijn tijd is eigenlijk allang niet meer mijn tijd, zoals je hierboven uit kan concluderen. Maar geld is ook een kwestie. Economische crisis? In de woorden van Will Smith "Helll naah!" Het heeft eerder te maken met 2 factoren. Door enkele verstandige keuzes met de toekomst als oogmerk leef in het heden met beperkte budget. Daarnaast is mijn 'wereldreis' zeer kostelijk. Ik klaag niet (je weet toch, niet mijn sterkste kant) Dit allemaal is tijdelijk en is niet voor morgen opgelost. Als het huis bewoonbaarder is geworden, pak ik mijn agenda en facebook/mail ik je wel. Sorry dat ik je verjaardag/house-warming heb gemist. Onze band is sterker dan mijn tijdelijke lafheid.

p.s.: mooi weer, terras.. ik bel je wel. Mailen is overated."

 

Bonus vraag: Heb je al werk?

"Tuurlijk, al anderhalf jaar, heb een vast contract en verdien best netjes. Collega's zijn geweldig. Het is geen droomjob maar daar wordt er aan gewerkt. Ik snap eigenlijk niet waarom je mij dit vraagt? Is mijn werk dan niet goed genoeg voor je? Of is dit de 2009 versie van de vraag der vraag; "Wat doe je tegenwoordig"? Ben wel van project veranderd en heb geleerd dat je mensen van interim in hun taal moet aanspreken. Over dat laatste kom ik ooit uitgebreider op terug.

p.s.: als je dit vraagt omdat je werk heb voor the kid, hey, ik verzorg je wel een cv of 2"
 

Heeft u nog meer vragen over mijn vragen, vragen over mijn antwoorden of gewoon andere vragen.. stel ze. Ik zal hier vaker in de gaten houden zodat ik er snel op in kan spelen. Nu als je het niet erg vind, ga ik mijn was van de afgelopen 5 weken strijken. Holla!

Gemiste kans

Solden staat garant met een aanval van de enige echte sneakeraddict. Zijn prooi was: Adidas Bucktown ST. Gevonden? Betcha! Alleen in kindermaat.



Zijn hoop was gevestigd in Footlocker Antwerpen. Daar gevonden? Nope. Mensen moesten dat weekend de winkel vernieuwen. Gvd!

En nu? Dikke niks dus. Rotterdam? Hij wil zichzelf geen valse hoop geven. Online? Tjsaa, de beste figuur beseft dat hij daar meer gaat betalen dan wat hij gehoopt. Gemist kans dus. Jammer.