Air Max 93


Dames en heren, ik presenteer u mijn favoriete sneaker aller tijden en mijn motivatie voor het bouwen van een tijdmachine. De Nike Air Max 93 uit... 1993. Nee, ik heb ze niet meer en ze worden niet meer gemaakt. Niet alleen zien die er vet uit, het is onwijs comfortabel ook! Later kwam ze in andere kleuren. En wat deden we dan met onze peperdure Nike's? Verven natuurlijk! Of bewerken met viltstift. Sorry mama, sorry papa... pubertijd hé?

Een deel van mijn levensfilosofie

If you don't have a point to make, don't sweat it
You'll make a sharp one being so kind and I'd sure appreciate it
Everyone else's goal's to get big headed
Why should I follow that beat being that I'm better than fine
- Fiona Apple, Waltz (Better Than Fine).

Als er nu meer mensen zulke mentaliteit zouden toepassen..

The Dirty Version

Gisteren avond was ik gestorven. Vermoord. Een kogel door mijn hoofd door een bullshit ouwe jager die dacht dat ik een panter was. Het deed minder pijn dan ik had verwacht. Achteraf zag ik geen groot licht. Nee, ik zag wel mijn twee nichtjes op schoot bij Eylem, mijn ouders, broer, zus en schoonzus die naar mij zwaaiden. Dag oompie. Dag Scherson. Dag schat. Te awero, dushi. En toen kwam ik in een ruimte dat veel leek op de 'Supreme Clientele' ruimte van GFK's 'Appollo Kids' video. Wu-Tang's Ol' Dirty Bastard zat tegenover mij. THUG Angelz' "The Obituary (E.B.G.G.)" speelde in het achergrond. We waren allebei in een pikzwarte kamerjas gekleed met Micheal Jackson glitter handschoen aan de rechterhand. Hij sprak Nederlands met een zwaar Antilliaanse accent. Hij zei: "Welkom, broeder! Ben je nu blij?"

Of ik blij was? Godskolere, ik ben vermoord door een ouwe blanke man die dacht dat ik viervoetige dier was die normaal gezien niks te zoeken heeft in de bossen van Terleamen. Ik heb niks, maar ook niks bereikt in mijn leven. Bijna dertig en nog altijd geen rijbewijs. Afgestudeerd maar doet hetzelfde job wat ik voor mijn studies deed. Ik heb een overgewicht. Mijn bril zit vol met krassen. Mijn bankrekening is leeg. De bouw schiet voor geen meter voor. Wacht.. misschien ben ik toch blij dat ik hier zit. Que?

En toen werd ik wakker. Hey, ik ben toch niet dood. Maar.. was ik zojuist blij dat ik dood was? Nee, ik ben niet levensmoe en ook niet depressief. Maar Ol' Dirty Bastard heeft mij wel tot denken gezet. Het leven gaat niet zoals ik ooit gehoopt had. Maar van wie wel? Het bouw vlot niet, maar verdomme ik kan bouwen! Elke minnetje kan worden weggevaagd door een grote plus. Het grappige van het behalen van doelen is dat je na het genieten van het triomf, dat je automatisch uitkijkt naar nieuwe uitdagingen. Dus zonder te beseffen bereik je veel. Zouden we onze triomfen niet jaarlijks vieren? Dan doen we niks anders dan vieren, toch? (diing!)


Terug in slaap gedompeld. Raekwon's' "House of The Flying Daggers" in de achtergrond. We zaten in een achtervolging midden in de Braziliaanse jungle. ODB zat half dood achter het stuur van een Hummvee. Mijn hoofd bloedde hevig en ik kon mijn benen nauwelijks voelen, maar mijn AK-47 kon ik voor geen seconde los laten. En toen zei hij tegen mij: "Ba mira, het valt allemaal toch wel mee"

Dankjewel, Dirty.

Why so serious, son?

Mensen, wat is de beste film dat u de afgelopen jaren heeft gezien? Voor mij is de antwoord heel makkelijk: The Dark Knight, de nieuwste avontuur van de vleermuisman. Deze film bouwt op de vertrouwen die de makers hebben gekregen dankzij Batman Begins, een kritische en financieel succes. Batman Begins hertelde de beginjaren van Bruce Wayne en zijn alter ego, neergezet in een universum dat bijna geloofwaardig is. Behoudens de Scarecrow en uitbundige Gotham City kregen we een universum, motief, wapens, en een vigilante die kan bestaan in onze eigen universum.

Daar put The Dark Knight een deel van zijn energie uit. Weg met uitbundige het Gotham, Gotham is netter geworden. En lijkt verdomd veel op Chicago, wat een uitstekende keuze lijkt gezien de terugkomende georganiseerde criminaliteit. TDK is een goed vertelde crimi/thriller gemaakt met liefde voor het vak, met accenten op elke detail die de kijker op het punt van zijn stoel houdt van begin tot einde. Een voorbeeld: zoals in elke Batman film, veranderd de beste man ook van pak maar in deze vertellen ze waarom hij van pak is veranderd. En het is juist die details die zorgen voor hoge replay value, telkens weer ga je op andere accenten letten. (Heb ik al gezegd dat ik TDK al 6 keer heb gezien?) De politieke boodschap moet je voor lief nemen, vermits dat verdoken wordt weergegeven.


In de korte bespreking van Batman had ik over Jack Nicholson's iconische The Joker. Maar wacht tot je ziet wat Heath Ledgers ermee doet, alleen daarvoor zou je deze film in huis moeten hebben! Deze Joker is complete psychopaat die enkel plezier heeft in het ontwrichten van alles om zich heen. Gestort, vies, cynisch maar vooral de tour de force die deze film naar ongekende hoge niveau tilt. Heath Ledger speelt de Joker niet, Hij IS The Joker. Zijn plaats in de geschiedenisboeken heeft al hij dus bevestigd. Dus ja, hij overtreft Jack op alle fronten. De terugkerende cast en de nieuwelingen doen alweer uitstekend.

Waar wacht u nog op?